Regulacja prędkości przez zmianę liczby par biegunów

   Taką regulację można osiągnąć stosując:

v   dwa niezależne uzwojenia w stojanie o różnych liczbach biegunów magnetycznych lub jedno uzwojenie, które można przełączać tak, aby wytwarzało pola o różnych liczbach par biegunów.

    Umieszczenie w stojanie dwóch niezależnych uzwojeń o różnych liczbach par biegunów umożliwia skokową regulację prędkości obrotowej (dwie prędkości) przez zmianę uzwojenia przyłączonego do sieci zasilającej. W silniku moment obrotowy może powstać tylko wówczas, gdy liczba biegunów w stojanie i w wirniku jest taka sama, dlatego też ten sposób regulacji prędkości obrotowej może być stosowany tylko w silnikach klatkowych, gdyż klatka sama dostosowuje się pod względem liczby par biegunów do liczby par biegunów uzwojenia stojana. W silniku z wirnikiem pierścieniowym, przy zmianie liczby par biegunów uzwojenia stojana należałoby dokonać takiej samej zmiany liczby par biegunów uzwojenia wirnika. Zmiana taka przy wirującym wirniku nie byłaby prosta do zrealizowania.
Umieszczenie dwóch uzwojeń wpływa na powiększenie wymiarów silnika i gorsze wykorzystanie materiału. Znacznie korzystniejsze jest stosowanie jednego uzwojenia, które można przełączać tak, aby wytwarzało pola o różnych liczbach par biegunów.
    Czasami wykorzystuje się silniki z dwoma niezależnymi uzwojeniami, z których każde jest uzwojeniem przełączalnym, otrzymuje się wówczas cztery prędkości obrotowe.
    Silniki, w których dokonuje się regulacji prędkości obrotowej przez zmianę liczby par biegunów magnetycznych nazywamy silnikami wielobiegowymi. Znalazły one szerokie zastosowanie szczególnie do napędu obrabiarek. Możliwe jest w tych przypadkach uzyskanie 16 prędkości obrotowych poprzez zastosowanie silnika czterobiegowego w połączeniu z czterobiegową skrzynią biegów.
      Koszt silnika czterobiegowego jest większy niż silnika zwykłego o takiej samej mocy, a mimo to stosowanie go w różnych napędach jest opłacalne.