Silnik histerezowy

 

   Silnikami histerezowymi nazywa się silniki synchroniczne, w których wykorzy­stuje się zjawisko histerezy magnetycznej. Wirniki tych silników są wykonane cał­kowicie lub częściowo w postaci pierścienia z twardej stali o szerokiej pętli histere­zy. Często jest stosowana konstrukcja odwrócona w tym sensie, że nieruchomy uzwo­jony stojan jest umieszczony wewnątrz wirnika, którego część czynna znajduje się po strome wewnętrznej (rys. 7.49). Niektóre wirniki silników histerezowych są wy­konywane ze sproszkowanych spiekanych materiałów magnetycznych.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

l - cylinder stalowy, 2 - część czynna wirnika (materiał magnetycznie twardy),  3 - szczelina, 4 - stojan

 

     Moment obrotowy w takim silniku zależy jedynie od objętości wirnika i jed­nostkowych strat histerezowych.

Moment histerezowy nie jest jedynym elektromagnetycznym momentem w tym silniku; oprócz niego występuje również moment asynchroniczny wytworzony przez prądy płynące w rdzeniu wirnika oraz niekiedy moment reluktancyjny, wy­wołany anizotropią, remanencją magnetyczną lub asymetrią mechaniczną.

Do zalet silnika histerezowego należą: duży moment rozruchowy, niewielki prąd rozruchowy (o 20-30% większy od prądu jałowego), płynne wchodzenie w synchronizm oraz cicha praca tak w zakresie podsynchronicznym, jak i synchro­nicznym.

Wady tych silników to: duży koszt, mały współczynnik mocy oraz kołysanie. W celu zwiększenia współczynnika mocy, zmniejszenia pobieranego prądu oraz zwiększenia sprawności stosuje się okresowe, krótkotrwałe (na kilka okresów) podwyższenie napięcia. Silniki histerezowe znajdują szerokie zastosowanie do napędu magnetofonów, gramofonów, zegarów elektrycznych, żyroskopów itd.